Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Schoonzoon
Omdat het lijkt, dat niemand kan helpen en evenmin echt goed advies kan geven, het volgende.
Mijn schoonmoeder (thans 83 jaar) is altijd erg gezond en fief geweest.
We verbaasden ons altijd over haar energieke gedrag en ondernemingsdrift.
Een jaar geleden deed ze nog mee aan een botontkalkingsonderzoek waarbij werd geconstateerd dat zij, ondanks haar leeftijd, geheel geen botontkalking had.
In oktober heeft ze nog een dag lang met haar achterkleindochter gewinkeld en moest haar achterkleindocht eerder opgeven dan zij.
Sindsdien is zij (eigenlijk vrij plotseling) achteruit gegaan.
Allereerst kreeg zij moeite met lopen.
Eerst met behulp van 1 stok, toen met grote moeite met 2 stokken en kleine stukjes met een rollator.
Nu is er een scootmobiel in aanvraag, want ze kan zich amper nog voortbewegen.
Geconstateerd in het Erasmus is dat de oorzaak ligt in artrose, ondanks de eerdere constatering “geheel geen botontkalking”.
Naast die mobiliteitsproblemen doet zich, ook vrij plotseling, de volgende klachten en verschijnselen voor (en hier gaan mijn vragen over).
Aanvankelijk dacht zij zelf aan een relatie met de artrose, maar haar is verzekerd dat daarmee geen enkele relatie bestaat.
Zij heel veel last en pijn in haar nek en kan slechts met heel veel moeite haar hoofd omhoog/recht doen.
Die pijn straalt uit naar haar gezicht en mond.
Zo ernstig soms, dat ze niet meer kan eten en drinken en zelfs niet meer kan praten.
Haar tong is dan heel dik en steekt dan enigszins buiten haar mond.
Alsof ze dronken is en probeert te praten (alleen veel erger en absoluut niet meer verstaanbaar).
Als die klachten zich aandienen, maar ze zijn nog niet zo ernstig, dan lukt het soms om iets te drinken met een rietje.
Toen die klachten zich begonnen voor te doen, dachten we eerst aan een Tia of iets dergelijks.
Onderzoek in het Erasmus heeft aangetoond dat hiervan geen sprake is.
Fysio geeft geen enkele verlichting.
Maar wat mij het meest verbaast, is dat haar internist van het Erasmus haar op haar waanhoopsvraag: “Is er nu helemaal niemand in dit academische ziekenhuis die mij kan helpen ?”, antwoordde: “Nee !”.
Het is allemaal zo zielig, dus vraag ik u om hulp/
Wie weet wat hier precies aan de hand is ?
Wat te doen om verlichting te geven ?
Bestaat er een therapie ?
Enz, enz,
SVP, help mij (haar)
Bij voorbaat dank !
Schoonzoon
